Дар ду соли охир эпидемияе, ки ҷаҳонро фаро гирифтааст, ба тамоми қишрҳои ҳаёт ба дараҷаҳои гуногун таъсир расонд. Барои бисёре аз ширкатҳо, ин эпидемия марговар аст ва ба занҷири саноатӣ аксуламали занҷирӣ дорад. Ҳатто боиси тағйирот дар шакли иқтисоди ҷаҳонӣ. Саноати абразивї њамчун як љузъи муњими иќтисоди бозорї низ то андозае осеб дидааст.
Эпидемия дар ҷомеаи имрӯза ба як номуайянии азим табдил ёфтааст, ки ба тамоми қишрҳои ҳаёт таъсири манфии муайян овардааст. Дар давраи эпидемия, ҳаҷми тиҷорати ширкат коҳиш ёфт, асосан аз он сабаб, ки нақлиёт зарари калон дидааст ва инчунин кӯчонидани корхонаҳо вуҷуд дорад. Бар асари эпидемия ҳаракати нақлиёт дар ҷойҳои гуногун баста шуд, иқтидори ҳамлу нақл коҳиш ёфт ва нархи боркашонӣ афзоиш ёфт, ки бевосита ба вақти интиқоли молҳои содиротӣ ва бавосита ба фурӯши тиҷорати хориҷии ширкат таъсир расонд. Дар айни замон, таркиби фурўши ширкат асосан якхела аст, содирот ва фурўши дохилӣ.
Барои корхонаҳо, эпидемия як ҳодисаи номуайянест, ки худи ширкат онро назорат карда наметавонад ва ягона коре, ки вай метавонад анҷом диҳад, ин пайдо кардани итминон дар муҳити номуайян аст. Ҳарчанд эпидемия ба тиҷорати ширкат зарар расонида бошад ҳам, вай наметавонад фаъолияти ширкатро боздорад ва ин як фурсати хубест барои мустаҳкам кардани нерӯи худи ширкат. Дар ин давра мо умуман ба се чиз диккат медихем: якум, тачхизоти дохилии корхонаро нав карда, баъзе тачхизоти кухнаро иваз мекунем; дуюм, диккатро ба тадкикоти илмй ва ба рох мондани махсулоти нав, мунтазам бой гардондани категорияхои махсулоти корхона ва васеъ намудани доираи махсулот; сейум, коргаронро пуркувват кунед Парвариши сифат, кушиш кунед, ки хар як махсулот махсулоти хушсифат бошад.
Дар шароити номуайяни вазъияти эпидемиявӣ ва муҳити номуайяни бозор ҷиддияти мушкилоте, ки корхонаҳо рӯ ба рӯ мешаванд, дар маҷмӯъ мушоҳида мешавад. Аммо, дар чунин як муҳити хатарнок, баъзе ширкатҳо муқобилат карда наметавонанд ва ғарқ мешаванд; дар ҳоле ки баъзе ширкатҳо метавонанд дилҳои худро ғарқ кунанд, то қувваи худро мустаҳкам кунанд ва бар зидди тамоюл ба афзоиш ноил шаванд. Гӯё ҳама дар назди имтиҳони калон қарор доранд ва баъзеҳо, сарфи назар аз сатҳи мушкилии савол, хуб кор мекунанд. Ман боварӣ дорам, ки пас аз эпидемия, оромии саноати абразивӣ дурахшони бозорро овард!